ODO 4 – Weidevogels 3 (10-14) afscheid nemen bestaat niet
Al weken lang wentelt #4 zich vergenoegd rond in eigen welbehagen in de wetenschap dat op diverse vlakken wederom historische prestaties zijn geleverd in de zoveelste seizoens editie van de Maasland bastards (want imago nog steeds niet je van het). Qua wedstrijdperformance heeft #4 op de toppen van haar kunnen (en die zijn nog steeds sky high, ligt er maar aan welke sky height je verkiest) gepresteerd, gezien de uiterst keurige prestatie om in de middenmoot te eindigen met maar liefst 13 niet gestolen wedstrijdpunten waarvan een enkel duo (als voorbeeld afgelopen week tegen nu pas kampioen Valto 4) natuurlijk gruwelijk fijn zijn, onbetaalbaar en onuitwisbaar. En op zijn #4s, met een enkel doelpunt verschil. Het doelsaldo van -18 is ook historisch gezien een nieuwe hoogtepunt. De slotklim van de competitie vond gisteren plaats in het zwoele Maasland alwaar aan de Baanderheer een leuk voorprogramma van de A2 eindigde in een overwinning, feitelijk gedeeld kampioenschap (en naar later bleek zelfs alleen kampioenschap, van harte!). De Weidevogels streken neer op het niets ontziende kunstgras van ODO en een door de hoge temperaturen al prematuur van hoogtepunten beroofde pot ving aan, geleid door J.v.Vl. te M. die door zijn debuut in het keurkorps terecht landelijke bekendheid verwierf maar conditioneel nog wat bij te spijkeren had. Aldus mocht hij ook deze wedstrijd in goede banen leiden. De wedstrijd stond niet alleen in het teken van de laatste klim van de competitie maar ook van het semi afscheid van Wilco G. te M., die stopt met elke zaterdag spelen maar wel regelmatig gaat trainen en in noodgevallen bereid is in te vallen. Wat bij #4, zoals de weledele H.v.G. in zijn helaas lange versie van afscheidsspeech op het zonnige terras vertaalde dat die noodzaak bij #4 helaas vaak aanwezig is dus dat er feitelijk niet veel zal veranderen. Maar goed.
De wedstrijd meanderde gezapig door de al eerder gememoreerde temperaturen. In de beginfase zette ODO de toon en nam de leiding, waarbij de Weidevogels in de slipstream bleven. Na ca. 20 minuten namen zij de regie een beetje over getuige de minieme voorsprong waarna er om en om gescoord werd totdat een trendbreuk in de 40e minuut werd bereikt -want 2 doelpunten verschil-. Daarna zakte de macht van #4 om de aansluiting te vinden weg alhoewel we bij 8-10 nog een klein gripje hadden. Helaas ontglipte ons die grip en maakten de Vogels de wedstrijd af met een 10-14 eindstand.
In de loop van de 2e helft werden er nog diverse wissels toegepast, waardoor de gehele bank nog speelminuten maakte. J.v.G. te M. moest zich daar nog even speciaal voor omkleden.
DE wissel was natuurlijk vlak voor tijd, waarbij de klassieke grap richting H.v.G. te M. werd gemaakt met bloemen aan de zijlijn, echter die waren toch echt voor Wilco die zijn laatste (zie boven) speelminuten in deze vorm maakte. Toch weer een memorabel moment. Onder klaterend applaus verliet hij dan ook het veld en mocht Uw scribent het veld in hobbelen. Na mijn tegenstander heel duidelijk gemaakt te hebben dat ik niet van plan was ook maar 1 stap harder te zetten dan wandelvorm, floot de leidsman af en was mijn rentree geslaagd, foutloos. Na een innig samenzijn op het veld om de wedstrijd kort te evalueren, spoedde het gezelschap zich richting terras om zich te laven aan de diverse koele dranken en sterke verhalen. Inclusief de eerder gememoreerde afscheidsspeech voor Wilco van H.v.G. te M. die het publiek de keuze liet voor de lange of korte speech en ondanks het ‘minder, minder’ bleek aan het eind toch de langere speech het gewonnen te hebben. Met bloemen en een passend alcoholisch consumptie pakketje ontspon zich een gezellige after samen zijn. Waarbij het af en toe wel een uitzending leek van ‘langs de lijn’ want op diverse communicatiemiddelen werden de verrichtingen van MVV A1, Excelsior Maassluis, Odo 2 en Odo 1, evenals de slotklim van Steven Kruiswijk gevolgd. Evenals de verrichtingen van mede concurrenten voor een kampioenschap waarbij ODO A2 alleen kampioen werd en ODO B1 net niet gedeeld kampioen werd. De bittergarnituren en drankjes werden gretig afgenomen en inmiddels druppelden de helden van ODO 2 (handhaving 1e klasse, chapeau en gefeliciteerd, ook aan scheidend trainer/coach P.M. te Vl.) en ook Odo 1 binnen op het veld. Dankbaar en tevreden kon ik mij daarna richting huis spoeden, alwaar nog even een BBQ in petit comité uitgevoerd moest worden.
Het is nu zondag middag en de statistieken van een seizoen ODO 4 hebben mij zojuist bereikt. Statistieken? zult U zich afvragen. Ja, statistieken. #4 houdt al jaren langen van alle seizoenen diverse statistieken bij van alle prestaties van teamleden. Dirk Sercu zou er jaloers op zijn. Niet alleen de trainingsopkomsten worden daar in bijgehouden, maar ook de scores van de diverse spelers. En hoe vaak je in de basis bent begonnen of niet. Hulde aan de prize winners van deze jaargang, waarbij het zeer aangenaam is te ontdekken dat 2 heren die niet in Maasland wonen, maar liefst 35 respectievelijk 34 van de 39 trainingen hebben bijgewoond. En dat de voor dit seizoen met veel transfer tam tam binnengehaalde topscoorder Jakomijn ondanks afwezigheid in de laatste 8 wedstrijden maar liefst 65 goals produceerde, op de voet gevolgd door Olaf (58) en Simon (57) waarbij de laatste het minst aantal wedstrijden in de basis is gestart. Maar deze topscoorders kunnen het natuurlijk niet zonder het team. Een team trouwens waarbij na zeer lang scoutingwerk en intensieve voorbereidingen X.d.G. te M. aan de haak werd geslagen om na 15 jaar haar rentree in de korfbal te maken en waar kan je dat beter doen in zo’n warm nest als #4? Al na de 1e trainingen pakte zij schijnbaar moeiteloos en fit de uitdaging op en speelt wekelijks op een steeds beter niveau. Hulde Xavienne en fijn dat je er zo veel plezier aan beleeft!! En dan de lang verwachte terugkeer van La Reina die na bijna een jaar blessureleed haar rentree maakte en inmiddels weer eveneens moeiteloos haar wedstrijden meepakt.
Waarschijnlijk gaat H.v.G. te M. de zomerperiode (dit seizoen toch wel weer teleurstellende laag in scores op het gebied van doelpunten) wederom proberen’ de kolom ‘wie geeft de assist’ in te laten voegen in de statistieken. Daarnaast pleit ik zelf voor de kolom wie heeft ze doorgelaten. Ik hoop dat U het nog kan volgen. In combinatie met de immer roze trainingsbroek en blessure zou zijn nieuwe bijnaam zomaar ‘Pink Panter’ kunnen worden.
Deze statistieken maken onderdeel uit van de drive en (nog altijd) passie van dit team om er voor te gaan. Bijzonder blij waren en zijn wij met alle invallers en reserves die dit mede mogelijk gemaakt hebben. Van B.V. te. M., J.v.G. te M. J.v.B. te M. B. de V. te M., L.V. te M (nu R.), L.v.P. te M., C.v.P. te M. L.K. te M., L.Z. te M. , D.W. te M., N.v.d.H. te M., M.v.V. te M., J.v.U. te M. en allen die ik vergeten ben of niet kan ontcijferen in onze statistieken. En leuk te horen dat het toch wel leuk was om bij dit team mee te doen. Ook dat horen we graag! Al met al zorgden al deze invallers trouwens voor maar liefst 53 doelpunten…….
De slotakkoorden zijn voor datumprikker.nl, waarin bijkans alle data vanaf afgelopen weekend t/m eind Juli 2016 in de strijd zijn geworpen om een waardig seizoen afsluiter te organiseren, met Escape (nee geen darkroom) activiteiten en ongetwijfeld een hapje en drankje. Helaas is de matrix van rode kruizen een weerspiegeling van de eerder genoemde trainingsopkomst. We studeren dus nog even verder op een 100% score.
Last but not least een dankwoord aan onze WS Claudia V. te M. die een hell of a job met verve heeft vervuld door niet alleen ons team, maar ook alle andere teams van voldoende spelers heeft voorzien.
Rob van der Hak
