ODO 8 – Achilles (Hg) 5   11-10

Door Gerard

Deja vu – of toch niet?

Een déjà vu (uit het Frans: reeds gezien) is een bekend verschijnsel in de psychologie; het betreft de ervaring iets mee te maken waarvan men tegelijkertijd de indruk heeft het al eerder te hebben meegemaakt, terwijl men weet dat dat niet het geval is (bron: Wikipedia).

Lees het stukje maar van vorige week – het scoreverloop was exact hetzelfde; een netjes opgebouwde voorsprong. 15 minuten voor tijd een strafworp om op 4 voor te komen, die mis ging. En met nog een paar minuten te spelen wederom: 10-10. Echter deze keer konden we wel uit de boze droom ontwaken en schoot Hugo ons naar een 11-10 overwinning – de frustraties waren nu bij onze tegenstander ipv onszelf.

Hoe kon dit nu allemaal gebeuren? In de rust (6-2 voor) zei de Opa van onze ploeg, nog zo: denk eraan, laat niet hetzelfde gebeuren als vorige week – we zijn er nog niet. Dit was zeker niet aan dovemansoren besteed, maar Achilles ging in de 2e helft een stuk fanatieker van start en nu vlogen allerhande wonderballen er opeens in, terwijl wij wat kansen begonnen te missen. Het werd in de tweede helft al met al wat harder (waarbij het altijd onduidelijk is of de "ellebogen" voortkomen uit ongecontroleerd spelgedrag of gewoonweg bewuste overtredingen). Janny, woman in black, moest een paar keer stevig aan de noodrem trekken (ofwel op de fluit blazen) om alles in goede banen te kunnen blijven leiden. Hetgeen uiteindelijk zelfs in 5 (terechte) strafworpen over en weer resulteerde, terwijl dit in de eerste helft nihil was. Uiteindelijk stonden we toch ons mannetje en vrouwtje met een collectief goede prestatie.

Nu volgende week maar weer eens kijken wat ons te wachten staat tegen Valto 7 – ook daar hebben we in de laatste minuten nog wel eens de punten tegen laten liggen – maar ja gelukkig bestaat er ook nog zoiets als een jamais vu.

Groet

Gerard