TOP/Wereldtickets.nl 7 – ODO 5 inspiratie, reces of recessie
Door Rob van der Hak
De inspiratie was ver te zoeken.
Zonder vaste senior toeschouwers, een dollemansrit via een Connexion halte aan de Kwakelweg alwaar S.H. teD.P. te M. zijn fiets had gedeponeerd verliep de reis met 2 bussen richting de sporthal met de inspirerende naam "de korf"als een nauwelijks kabbelend, meanderend riviertje. 20.25 uur was de aanvang gepland. In Sassenheim nog wel. Zelfs het inmiddels beruchte motiverende Whatsapp instrumentarium met prangende vragen wie er nou wel, of niet fit zijn (dit Whatsgezeur begint ongeveer direct na afloop van de woensdagavond training) kon #5 niet overmatig inspireren en aldus was de basis als verwacht. Eerlijkheid gebiedt het te zeggen dat niemand het waagt uiteindelijk niet fit te zijn immers er staat wel wat op het spel gezien de verwoestende statische database in Excel die meer te onpas dan te pas dus wordt misbruikt. Een enkeling draaft daarin zover door dat zelfs bij absoluut niet fit zijn, er toch in de basis gestart wordt.
Om nochtans (http://nl.wikipedia.org/wiki/Help:Veelvoorkomende_spelfouten) 5 minuten later verzwakt af te haken. Maar wel in de basis gestart, chapeau voor de statistieken. Vanwaar deze onvrede???
Ik stond voor het eerst in zeer lange tijd op reserve en dat ook nog eens op verplaatsing in die bollenstreek. Mijn enige record is het hebben van de meeste speelminuten tot aan die wedstrijd.
In 1 klap wordt je trots weggevaagd als een denneboom door een avelange. De jongedames J.v.B. te M. en L.K. te M. waren gelukkig bereid de barre reis (onderweg schoof de digitale temperatuurmeter steeds meer richting het nulpunt) met ons mee te ondernemen. Na aankomst was er de immer hunkerende blik van O.P. te L. welke niet met Connexxion maar met eigen vervoer naar "de korf"gereden was. Het tijdstip, de plaats, de hal, de sfeer, de rode kruizen, onweer, het vinden van de kleedkamers en wat dies meer zij zorgden voor een navenante stemming #5. De 1e helft speelde een zombie achtige variant van #5 een vreugdeloze pot. Er werd niet gelachen, de verbeten trek was verworden tot een grimas en met heel veel pijn en moeite werd bij rust een stand bereikt waarbij theorethisch nog iets mee gedaan kon worden. In zijn rustspeech gaf S.H. teD.P. te M. direct al aan dat "er zo niet gewonnen zou worden" en aldus er een wel heel ander vat aangeslagen diende te worden. Met minimaal inzet van iedereen om in ieder geval te knokken. Toch wel een beetje tegen de vewachting in lukte het #5 ook nog om zich door heel veel inzet te ontworstelen aan het erbarmelijke nivo en zelfs vlak voor tijd een leidende positie in te nemen. Ook goed, slecht spelen en toch punten meenemen, we schamen ons er niet voor. Ontluisterend was dan ook het verdere verloop, waarbij op 10-10 de wedstrijd en ook het zuchten werd gestaakt. Damage under control maar wat was het een p. wedstrijd. In de gezellige bar van de "Korf"werd nog getracht dichterbij de Kerstgedachte te komen maar met een blikje cola is het toch wel andes. Van recessie is uiteraad geen sprake, #5 doet nog fier mee om de pomotieplaats dus niks aan het handje. De terugweg verliep in 2 delen (busje 1 en busje 2) en werd nog nagedelibreed over het een en ander. Uiteindelijk was de afterparty in de bomvolle Hofstede als een aangename pleister op de wonde en kon er eindelijk (met P. v.d.M. te M. op de bar) geschuurd worden. Helaas was er verder geen automaat in velden of wegen te bekennen.
Het Kerstreces dreigt er aan te komen. Om de ledematen nog enigszins te kietelen wodt er nog vredelievend geoefend met een ODO sparringpartner, in besloten kring. Daarna is het tijd om het periodiserend herstelvermogen zijn werk te laten doen, al dan niet vergezeld van de nodige overheerlijke gerechten, drankjes en het traditionele oliebollenbakken.
Pas volgend jaar krijg ik mijn basisplaats weer terug. ggrrrrrr
