Weidevogels 3 – ODO 5 9-11 in barre omstandigheden
Door Rob van der Hak
Terwijl een deel van de hardcore elders (Ischgl) bevrediging zoekt in boarden, ski-en en wat dies meer zij, stond voor de hardcore left overs de 1e return wedstrijd op het programma. Na een overtuigende voorbereiding middels een zeer energieke training (als de rode kruizen maar worden vermeden) werd bijtijds overgeschakeld op de borrelpraat. Op het altijd mooie, de dag dooorsnijdende tijdstip van 12.30 uur mochten we aantreden in Bleiswijck alwaar de plaatselijke gras en Weidevogels onze opponent was. De hardcore werd ditmaal aangevuld met de coryfeeen J. v. G. te M. (van Opa), de altijd goedlachse C.S. te M. en de branieschoppers W.v.L. te M. en N. W. te M. Fijn dat jullie er bij waren!
In vergelijking met de afgelopen weken was het weer bar aangezien het weer bar was. Koud, winderig en op de open Weide in Bleiswijk kon de wind vrijuit tochten. In de aanloop naar onze match zagen we # 7 met glansch de niet hartverwarmende pot winnen van Weidevogels 4, en viel de absentie van lange mouwen bij diverse # 7 bikkels ons al op. Dit hoort namelijk bij de standaarduitrusting van #5. Helaas was ondergetekende onzorgvuldig geweest bij het leegtrekken van de sportplank in de kledingkast, en was het thermo shirt in Maasland achtergebleven. Gelukkig was G. D.B. te M. bereid om zijn elastische maat S uit te lenen aan mij, zodat mijn armen toch nog warm werden. Hulde, Geert! De wedstrijd begon onder de (naar later bleek) bezielende leiding van de scheids. Zoals bijna elke match begon #5 aanvallend, op het oog wat ongeconcentreerd en niet scherp, maar in werkelijkheid moeten we altijd weer even wennen. De barre omstandigheden, incluis het wel zeer grote speelveld zorgden ervoor dat de beginbal niet lukte. En dat een paar keer. Na de gebruikelijke 5-10 minuten sloop de scherpte weer in het team alhoewel het qua doelpogingen nog niet echt tot een flagrant succes leidden. Een 5-2 achterstand mede dankzij de fluitist zorgde voor een ietwat ongemakkelijke stemming waarbij de energie weer in de goede banen geleid moest worden. Dankzij een superieur beheersings meditatie momentje lukte het ons kort voor rust de aansluiting te vinden tot 6-5. In de rust was het (in tegen-stelling bij de voorbespreking dankzij L.v.B. te M.) weer bijna pure air wat rond blies in de kleedkamer, en konden de longen en herschenen weer volgezogen worden, ook met tactische aanwijzingen van S.H. te D.P. te M. Rustig blijven, energie op ons spel en niet op wat anders, goed en rustig blijven opbouwen dan komt het vanzelf goed daar waar het tot aan de rust niet vanzelf kwam.
Het zal U niet verbazen dat #5 na rust het collectief vormde welke de achterstand omboog tot een 6-9 voorsprong. Dit ondanks/dankzij/niettegenstaande de pogingen van andere opponenten op het Weidsche veld. Even was er nog een kleine oprisping van de opponent(en), maar #5 laat niet af bij een voorsprong en uiteindelijk werd een naar ieders gevoel heroische strijd met 9-11 afgerond.
De scheiding in de poule is weer gemaakt met #5 als serieuze kanshebber in de schaduw. Volgende week zijn onze hardcore Ischgl gangers er weer bij en zal er weer meer gedelibreerd worden over de uit te voeren tactieke en opstelling. Ik kijk er nu al naar uit.. Volgende week verzorgt #5 de afterparty (na #1 dan) aan de Baanderheer. U blijft dan toch ook nog even zitten op die mooie nieuwe tribune?
