ODO 5 – Valto 5   11-16

Door Dré

Mooi zo’n wedstrijd op maandagavond. Heb je nog bijna een hele week om ‘het stukje’ in elkaar te flansen. Ideeën voor plot en tussenstanden verzamelen van de tussenstanden en statistische analyses. En nu een zonnige zondagmiddag verder en nog altijd een symbolisch A4-tje op het vloeibaar-kristalscherm. Wel heb ik alvast de tussenstanden en eindstand verzameld. En om de brij heen draaien is gepasseerd. Met rust een 7-7 en met einde wedstrijd een 11-16.

Voordeel van zo een lange tijd tussen wedstrijd en verslag is wel dat de emoties een beetje kunnen bedaren om tot een goede reflectie te komen. Reflecteren schijnt immers super belangrijk te zijn. En niet alleen achter op je fiets(flauw). Dit om toch binnen het thema ‘diepte’ te blijven. Bij reflecteren ga je immers meer de diepte in. Sommige zien het als een ijsberg in het water. Het topje dat er bovenuit steekt, is zichtbaar. Als je het over het topje van de ijsberg hebt, ben je aan het evalueren; je kijkt naar datgene wat direct zichtbaar is. Eerst maar eens dat. Reflecteren kan altijd nog.

Nou de aanleiding van deze evaluatie is natuurlijk einde van het seizoen, einde van het thema. Door naar de kern. Wat wilde we leren als ODO 5. Wat betekend ‘diepte’ voor het team en mij als individu in en buiten het veld. Startpunt was augustus met zes heren en drie dames, als numeriek alvast een onhandig team. En een oefenwedstrijd tegen Valto 4. Deze niet gedocumenteerde wedstrijd ging krap verloren. Twee maanden en een reeks groene uitslagen verder was daar dan Valto 5 voor de eerste keer. Met Valto 4 in gedachten en goede reeks was dit een grote tegenvaller. Het liep niet en Valto scoorde er op los. Jeroen geblesseerd, voor het seizoen. Lees net wel terug dat de broodjes kip lekker waren. En diep de herfst in ging het seizoen door. Week erop winst op Excelsior en vervolgens de wedstrijd die bekend staat door ‘de scheids die het veld uit ging’. Hoe we daar(KVS) hebben kunnen verliezen is nog steeds een raadsel met de diepte van een trog. Zou bijna een oorzaak gaan zoeken in het gebrek aan schoenen. Of was dat slechts signaal van gebrek aan scherpte?

Na de zaal begonnen we met een oefenwedstrijd tegen Valto 5. Ja bij een thriller zou het ongeloofwaardig zijn, maar het is echt waar. Op eigen terrein en verder weet ik er niet meer over dat Valto aan het langste eind trok. Zonder ook maar één keertje te verliezen stoomde ODO 5 naar het einde van het seizoen. Consequent werkend aan het resultaatgevende thema. Had de Belg toch goed gezien.

Op de zaterdag in mei ging de tweede competitie wedstrijd tegen Valto niet door. Vage smoezen van Valto en een ODO wedstrijdsecretaris die het prima uitkwam verder stond de wedstrijd op een maandag in juni. Prima. Opbouw van de spanning. Extra zuur dan, dat door ons foutje bij KVS, de afstand tot het puntenaantal van Valto al niet meer te halen viel door het vijfde.

Deze maandagavond was het druk bij ODO. Meer publiek voor vijf dan ooit samen met een klein miljoen kneutjes(Ceratopogonidae). De chef heeft ze gegoogled en online bestaan ze ook. In deze drukte ging het vijfde er na het affluiten als een stel jonge honden van start. In het diepe meteen. Als in de eerste etappe van de tour, meteen diep in de beugels. Over 24 dagen is het eindelijk weer zover trouwens. En ban 6-1 op het scorbord als eerst genoteerde stand. Ajeto. Maar ja Parijs is ver als je nog diep in de Pyreneeën zit. Tempo van scoren was ook niet vol te houden. Valto kwam weer bij en met 7-7 was er thee. Tweede helft geen renaissance van vijf. De wil wel, maar de doelpunten kwamen er niet meer uit om de leiding te pakken. Jammer is dat.

Om deze evaluatie dan af te sluiten. Een positieve toon. Prima veldseizoen met maandag mooie demonstatie van de kunsten. Invallers bedankt. De reflectie was tijdens het prima feestje op de RotterdamseWeg. Geen verslag, maar conclusie: geslaagd! En niet alleen het feestje. Ajeto again.

Weekliedje®: Circa Waves – T-Shirt Wheather (http://tinyurl.com/ODO5weekliedje)