ODO A1 – Avanti (P) A2 (9-9)
Zaterdag 7 november stond de eerste zaalcompetitiewedstrijd op het programma, met Avanti A2 als tegenstander. We hadden dinsdag en donderdag twee goeie trainingen gehad. Lennart sloot zich donderdag weer bij de groep aan nadat hij een tijdje ziek was geweest. Thom komt ook weer terug na zijn sleutelbeenbreuk en heeft donderdag weer zijn eerste meters gemaakt. Henk en André vijzelden vooraf aan de wedstrijd onze scherpte op door nog het een en ander te bespreken. Vooraf aan de wedstrijd werd een minuut stilte gehouden ter nagedachtenis van mevrouw van Leeuwen.
Zo begonnen we de wedstrijd super scherp met in de eerste tien seconden al een doelpunt. We waren super scherp en super fanatiek. Dit werkte alleen niet altijd in ons voordeel, want we kregen veel overtredingen tegen. Het spel van ODO was wel beter dan dat van Avanti, maar het lukte maar niet om dit door te drukken in de score. Het lukte Avanti om heel eenvoudig bij te blijven na eenvoudig uitgespeelde aanvallen. Wij gingen steeds meer tegen onszelf korfballen en steeds meer proberen te forceren. De ruststand was 6-5. In de rust voorzag Henk ons van de nodige mandarijnen en tips. Zo moesten we ons meer richten op het korfballen en minder op andere zaken. We moesten onze aanvallen langer en zorgvuldiger uitspelen. Meer uit de drie-één bijvoorbeeld.
Zo begon de tweede helft vol goede moed, maar al gauw werd duidelijk dat de wedstrijd een loodzwaar slot zou gaan krijgen. We wisten nog wel een gat te slaan, maar dat werd al redelijk snel gedicht door Avanti. De verdediging hield het nog heel lang dicht maar moest uiteindelijk toch zwichten voor de geduldig uitgespeelde Avanti-aanvallen. Avanti wist te scoren en dit kwam ons heel zwaar te liggen. Beide teams hadden in de laatste 15 minuten vervolgens moeite om te scoren, maar uiteindelijk was Avanti met een afstandsschot trefzeker en kwamen langszij 7-7. In de moeilijk spannende slotfase die volgde kwam Avanti op voorsprong, waarna wij de 8-8 scoorden. In de laatste paar minuten wist Avanti zelfs nog een keer op voorsprong te komen, waardoor de toch al moeilijk verlopen wedstrijd een wel heel zwart einde leek te krijgen. Maar met het nodige doorzettingsvermogen van het team gooide Wouter er alsnog een balletje van afstand in en eindigde de wedstrijd met een score van 9-9.
Dit zou wel eens een heel nuttige wedstrijd kunnen worden achteraf. We hebben namelijk echt als team nog een punt uit het vuur gesleept. We hebben voor elkaar meters gelopen en elkaar bijgestaan als het ons lastig werd gemaakt, ten onrechte of niet. De wedstrijd leek aanvankelijk een eitje te worden na dat snelle openingsdoelpunt, maar tweede helft gaat het nog helemaal mis, ook al hadden we hier misschien weinig invloed op. Toch is het nog super belangrijk dat we alsnog dat punt hebben gepakt. Het had namelijk ook anders kunnen aflopen, dat we nu met lege handen stonden. Beter een half ei dan een lege dop. Maar er komen nog zat wedstrijden aan. Kijken dus hoe ons team het gaat doen. Voor het eerst sinds jaren zonder mevrouw van Leeuwen, maar met ondertussen flink wat ervaring en bakken vol motivatie.
Moet lukken, toch?