Paal Centraal 2 – ODO 4 (13-12) De lat niet te hoog leggen?
Tijdens de afterparty gisteravond werd deze opmerking gemaakt, en speelde nog even door mijn hoofd, ook na het nachtelijke fietstochtje over de Trekka, de nieuwe uiterwaarden van Maasland. Fietsen op een smal pad vol ganzenpoep, links en rechts water met een liter wijn in je lijf. En dan nog nadenken over die opmerking.
De paal stond weer centraal vandaag, door toch wel ontluisterende WhatsApp berichtjes/foto’s en met een uitwedstrijd in de sporthal van de Technische Universiteit te Delft. Aldaar aangekomen bleek dit een sportcentrum te zijn die bruist van de activiteiten op zo’n zaterdag middag. Hockey, korfbal, fitness, uitgebreide barfaciliteiten met dito lange biertafels, jerrycans bier, op zich geen slechte plek oom te vertoeven. Wat jammer dat een deel van het huishoudgeld niet wordt gebruikt om de sporthal vloer kuis te houden. De stofdwarrels dwarrelden nog net niet richting de openstaande deuren die open stonden omdat de verwarming natuurlijk standaard op 21 graden staat ook als het buiten gewoon nog lente is. Dus af en toe je schoeisel goed schoon maken tussendoor. Vandaag met C.v.P. te M. en B.V. te M. mee als reserve respectievelijk basisspeelster voor C.V. te M. die de hoest nog steeds niet voorbij is. Bijzondere vermelding voor P.v.d. M. te M. die ondanks het feit dat ze de hele week met Meneer Griep in bed had gelegen (voornaam ontbreekt) een dijk van een wedstrijd speelde. Paal Centraal 2 is een team die we op het veld ook al tegen waren gekomen met gettoblaster en al op de fiets naar Maasland. Een leuke, jonge ploeg met behoorlijk korfballend vermogen. Zaak was daar onze ervaring en slimheid tegenover te stellen. Via 2-0 en 2-2 werden de stellingen ingenomen en ontspon zich een alleraardigste wedstrijd waar het verschil op enig moment 4 doelpunten was maar merendeels slechts 2. Na 5-4 liep PC uit tot 7-4 en 9-5 totdat we bij rust met 10-7 weer enigszins uitzicht kregen op de tegenstander qua score. Duidelijk was al dat we niet zo met scherp konden schieten als in vorige wedstrijden. Dus als die scherpte niet zou verbeteren in de 2e helft was het uitzicht op een overwinning niet zichtbaar. Via 10-8, 10-9 hervonden we snel de aansluiting en via 12-10 liep PC toch weer naar 13-10 maar de flexible ruggegraten van #4 kromden en rechtten zich nog eens waardoor we terugkwamen in de wedstrijd tot 13-12.
Daarna nog legio mogelijkheden tot de gelijkmaker en wellicht zelfs nog meer, maar het kwam er niet van. Toch weer die non scherpte, he. Aldus loop je van he veld met een soort van tevreden gevoel terwijl je toch verliest. Voor sommige mensen is dit onbegrijpelijk en niet te verkroppen. Dus de vraag is of je jezelf inderdaad snel tevreden stelt en de lat te laag legt voor je zelf als je zo’n goed gevoel overhoudt aan een nederlaag. Food for thought. Dat wel. Maar zolang de stok niet achter de deur is leggen we lathoogte zelf . En dat bevalt goed hoor!
De komende week nog trainen en daarna kerstreces ook voor de krassche knarren van #4. Daarna de traditionele oliebollen matches op 29 December in de Hofstede (U komt toch ook kijken, mee eten?) en dan knallend het jaar uit. Op 2 Januari mogen we weer de competitie inhalen tegen DES 5.
Rob van der Hak
