HKV/Ons Eibernest A1 – ODO A1 (8-10)
Zaterdag 5 maart stond HKV op het programma. HKV is de koploper uit de poule. Als HKV wist te winnen zouden ze één speelronde voor het einde van de zaalcompetitie al kampioen worden. Met dit in ons achterhoofd zijn wij richting Den Haag afgereisd, want wat zou het mooi zijn om hier een stokje voor te steken. De thuiswedstrijd tegen HKV was met 17-17 geëindigd met als resultaat dat wij destijds voor het eerste verliespunt van HKV hadden gezorgd. Later zou HKV alleen nog een keer van IJsselvogels verliezen en stond fier bovenaan de competitie met 221 doelpunten voor en 151 tegen (dit in vergelijking met ons doelsaldo 160 om 161). Vooraf aan de wedstrijd gaf André een inspirerende speech. Ons strijdplan werd nogmaals naar voren gebracht. Vooral het geloof in dit plan werd dubbel onderstreept door André.
De sporthal van HKV zat goed vol. Aangezweept door het zicht op kampioenschap in eigen huis voor het eigen publiek schoot HKV uit de startblokken met een doorloop en een vrije bal. De eerste fase van de wedstrijd kende zich door een overheersend HKV en een ODO dat ietwat onder de indruk leek van de tegenstander en haar entourage. De aanvallen verliepen minder rustig en gecontroleerd dan vooraf was afgesproken en de kansen deden zich maar spaarzaam voor. De ODO-verdediging stond echter als een huis en daardoor kon HKV niet uitlopen. Nadat ODO een strafworp scoorde, kwam HKV vrij vlot op een 3-1 voorsprong. In de ODO verdediging werden een paar fouten gemaakt en HKV kon door middel van twee strafworpen en een schot 3 keer de korf vinden terwijl ODO dit via een schot maar 1 keer lukte. De stand was 5-2. HKV leek de wedstrijd onder controle te hebben maar tijdens deze fase waarin we 3 doelpunten achter stonden kwam ons spel steeds meer op gang. De ODO aanvallen werden rustiger uitgespeeld en er werden meer kansen per aanval gecreëerd. Via een twee goede aanvallen kwam ODO terug tot 5-4. Uiteindelijk werden de kleedkamers met een 6-4 stand opgezocht.
De tweede helft begon vlot door een mooi afgeronde doorloop. HKV beantwoordde dit echter al in hun eerstvolgende aanval en bracht het verschil weer op twee. De wedstrijd belandde in een fase waarin beide ploegen wel kansen hadden maar ze niet konden afronden. De wedstrijd verhardde en er werden felle duels uitgevochten. De ODO-verdediging bleef heel strak de opdrachten uitvoeren en het werd HKV heel moeilijk gemaakt. Mede hierdoor en de rustige en lang uitgespeelde ODO-aanvallen werd de HKV-scoringsmachine ontregeld. De wedstrijd werd steeds meer naar de ODO-hand gezet en er werden twee knappe aanvallen afgemaakt waardoor de stand op 7-7 kwam. De wedstrijd kon vanaf nu alle kanten op. Er werd vervolgens nog twee keer gescoord en een stunt leek in de maak. HKV wist in de laatste tien minuten van de tweede helft pas hun tweede goal te maken. Stand was 8-9. De slotfase die volgde was bloedstollend spannend. ODO was goed in zijn element en bleef heel beheerst spelen. De aanvallen werden niet langer of korter en de verdediging bleef heel strak sluiten. Toen ODO een vrije bal scoorde viel de sporthal van HKV stil. Er zouden nog twee oplevingen komen aan de HKV kant. De eerste opleving was een strafworp in de laatste paar minuten (die gemist werd). De tweede opleving kwam nadat het eindsignaal klonk. IJsselvogels, de directe concurrent, had namelijk verloren en dat betekende dat HKV alsnog kampioen was. Maar ondertussen vierde ODO-feest, want we waren ongeslagen gebleven tegen de koploper.
Door het superstrakke verdedigen en het rustige aanvallen hebben we deze wedstrijd naar ons toe getrokken. Ik vond het wel vermakelijk om toe te zien hoe HKV gehuldigd werd op het podium onder ons toezicht.
