VEO 4 – ODO 4 (10-11)
Tja, trouwe volgers van het wel en wee van #4…hier zijn we weer. Als zelfs de tegenstanders roepen dat ze benieuwd zijn naar je verslag dan geeft dat wel een beetje morele verplichting druk. Niet dat het zo zwaar valt hoor, nee integendeel. Kond doen van de prestaties (ja, wij noemen het nog steeds prestaties) van deze oude knarren c.q. rotten geeft zeker in tijden van een groene golf (niet te verwarren met een stoplicht groen golf) altijd weer een herbeleving van de boost en tevredenheid die het team beleeft. En soms, ja soms zelfs zijn we trots op ons zelf bij een nederlaag. Maarruh niet te vaak he dat laatste, verliezen blijft pijnlijk.
En op zich toch ook blijft de inspiratie, alsof het uit de pols van iedereen wordt geschud, als lawines op je afkomen. Gewild of ongewild. Zo ontstond er na de wedstrijd (daarover later meer, ik moet dit even van mij afschrijven) bij het ontspannende drankje na de wedstrijd zo’n momentje. De zeer gewaardeerde reserve I.V. te M. die te elfder ure werd opgehaald om ons bij te staan – naar verluidt liet ze zelfs een home made hamburger daarvoor koud worden – vermocht het (ja U leest het, vermocht het) op de bank kijken naar de wedstrijd voorafgaand aan ons optreden – op zeker 7e klasse nivo -, te reppen van “jullie spelen toch ook tegen dit soort tegenstanders?”, en jullie trainen toch altijd op woensdag, hoe heet dat ook al weer, MIDWEEK toch?? Het werd even stil aan tafel (I.V. te M. was inmiddels al lang huiswaarts) ommers zo’n vergelijking was nog niet eerder gemaakt. Gesteund door het geweldige resultaat (nogmaals daarover later meer) barstten wij in lachen uit. Lieve I.V. te M., wil je dit soort opmerkingen voortaan voor de wedstrijd bij het teampraatje roepen? Dan hebben we voldoende adrenaline en motivatie voor 2 wedstrijden! Hilarisch.
Maar kom, ik drijf over. Waar waren we gebleven. Oh ja, de wedstrijd. Met S.H. te D.P. te M. weer in de gelederen na een intensieve herstel periode vol met wisselbaden en speciaal georganiseerde kunstgrastraining (en iedereen maar denken dat de trainingshal echt te glad was) ter voorbereiding op toch wel een redelijk onbekende tegenstander VEO 4, P. v.d. M. nog altijd geblesseerd meereizend en bankzittend en ditmaal een sterke herenbank met O.P. te L. en T.S. te M. met speciaal voor de bank aangekochte nieuwe hoge zaalschoenen. En op de tribune zowaar de vroeg meegereisde F.P. te M. die dochter T.P. te M. kwam aanschouwen voor een potje na onze wedstrijd. Frans was blij voor ons te kunnen juichen.
Veo, toch wel onbekend inderdaad…. op het veld runner up in de 4e klasse net onder koploper Weidevogels 3 (waarover veel later nog meer) en aangezien wij ook een soort van runner up zijn maar dan anders besloten we maar ons eigen spel te gaan spelen. De tijd en ruimte in dit schrijfsel laat het helaas niet toe uit te leggen wat ons spel dan wel is.
Na een euforisch begin (1-0 voorsprong) door de op dat moment nog goed in de wedstrijd zittende Hans verliep de wedstrijd eigenlijk volgens een scenario die we niet wensten. Een stug VEO nam het initiatief, leidde de dans, zo u wilt en name via 2-1, 3-1 en 6-3 een voorsprong op de voorsprong. de befaamde ruggengraat van #4 bewoog mee via 6-4 en 6-5, waarmee een naar onze mening alleszins acceptabele ruststand werd bereikt. De alom geprezen PBCPVB’s (PitlozeBomvolCalorieenPeulVruchtenvanBarbara) met spinazieblad werd tot ons genomen en de puntjes op de i gezet wat te doen in de 2e helft. In het kort – verdedigend blijven focussen en aanvallend iets meer geduld bij het schot en het vizier aub meer op scherp!
De 1e klap na rust was voor VEO, en de 2e eigenlijk ook. Wars van onze ambities dacht VEO de wedstrijd te kunnen closen en eigenlijk was dat wel een goede poging. Maar VEO had echt niet meer gerekend op de schier onwaarschijnlijke flexibiliteit van onze ruggengraat en wat diesch meer zij. de inhaalrace stokte bij 8-8 (dus ingehaald) en na wat spartelen van VEO (zo noemen wij dat graag bij #4, even aan het elastiek) via 9-8 naar 9-9, 10-9 en 10-10. Inmiddels was O.P. te L. in het veld gekomen voor de moegestreden H.v.G te M. De oplettende scorebordjournalist zal ontdekt hebben dat tot aan dit moment – vlak voor het einde van de wedstrijd – Odo 4 slechts een heel kort moment de weelde van een voorsprong heeft kunnen koesteren, ja bij 0-1. Via 10-11 en 10-12 sloeg #4 genadeloos toe en stond zelfs nog 1 doelpuntje toe om VEO het gevoel te geven dat er toch nog wat te halen was (maar niet heus) en de wedstrijd werd afgefloten door de ons wel bekende, uitstekend leidende Abdelali van GKV (rumour has it dat hij zelfs beter fluit dan speelt) .
De ontlading was groot zo U begrijpt, bij ODO 4….dit soort potten daar doe je het voor, en het smaakt zoooo lekker, dat verveelt nooit. 4 uit 2 dat kunnen niet veel teams zeggen en ach de uitslagen zijn op zijn Odo4iaans aan de ruime kant. Op naar de volgende heerlijke wedstrijd. I.V. te M. nogmaals bedankt voor je support!!
