ODO 4 – Paal Centraal 2 (11-22)

Elke keer weer blijft het leuk om tegen deze studenten club te spelen. Is het de jeugdigheid die #4 met weemoed beziet elke keer weer bij deze tegenstander? De vrolijke spelers en begeleiding, altijd hartelijk. Dit ondanks de inmiddels wel serieuze serie van oor wassingen en gekwetst imago die #4 heeft opgelopen tegen deze Delftse reus. Er lijkt geen maat op te vinden. Elke keer weer een schijnbaar onvermoeibaar team en kunnen er een paar niet ach dan trek je een blik verse open die net zo goed of nog beter in het veld springen. Zowat geen overtogen woord, geen onvriendelijke dingen. Ideale schoonclub dat Paal Centraal.
Dit keer zonder S.H. te D.P. te M. die alweer zijn lustrum elders vierde op een ski weide, en P. v.d. M. te M. en uw scribent op de bank, naast de immer klaar staande J.v.G. te M. en J. v. U. te D. als extra invalmogelijkheden.
En eigenlijk ging helemaal niet crescendo in die 1e helft bij ODO, maar tot onze verbazing ook niet bij PC. Gedreven als we zijn houden we het er dan altijd maar op dat wij zoiets zelf afdwingen (als je jezelf niet kietelt doet niemand dat) en in die 1e helft hielden we eigenlijk een soort van gelijke tred. Na een aanvankelijke 1-0 voorsprong ontspon zich al snel een om en om scoreverloop, die bij rust eindigde in een 7-9 achterstand. Met de pitamientjes in de hand kwamen we even bij van de verbazing, beloonden elkaar met het goede spel waardoor PC niet ver kon uitlopen en dichtten ons zelfs kansen toe om in de 2e helft toe te slaan. Je moet ergens naar toe streven, nietwaar. Helaas brak de tegenstander na rust traditioneel de ban door snel 2x te scoren, resultaat verschil 4. Enige stuiptrekkingen van #4 leidden tot af en toe een tegentreffer maar allengs nam PC een grotere voorsprong via 9-14 t/m 9-20 waarbij #4 een doelpuntloze periode inlaste. Inmiddels was de moegestreden H.v.G. te M. (die wekelijks werkelijk alles uit de kast haalt om niet moegestreden, maar aangedaan de arena te verlaten) vervangen door J.v. U. te D. en kabbelde de wedstrijd naar een verpletterende 11-22 zege voor de Delftenaren – die ook dan nog eens allervriendelijkst blijven na de wedstrijd. Het blijven leuke jongens en meisjes.
Die ook nog eens keigoed kunnen korfballen. Wonderwel had #4 toch een wonder goed gevoel aan deze pot overgehouden – u weet op deze knarrenleeftijd vergeet je snel delen van de wedstrijd en werd de 3e helft gezamenlijk doorgebracht met een paar drankjes. De alpenweide werd op de hoogte gesteld van de uitslag en de avond gloorde voor meer, beter spektakel van ODO 3, 2, 1.
Voor #4 gloort nu het kerstreces, want komende week niet ingeroosterd en daarna wordt er amper gespeeld in korfbalcompetitieland. Tussendoor waarschijnlijk wel te bewonderen op het Oliebollentoernooi op 27 December. Op 7 Januari worden de oude knarren weer verwacht voor de eerstvolgende ronde. Tot dan!

Rob van der Hak