Weidevogels 3 – ODO 4 (17-11)

Vandaag dan de wedstrijd tegen koploper Weidevogels 3. Deze hadden zelfs van Paal Centraal gewonnen dus vooraf nam #4 de voorbereiding uiterst serieus. Vanaf midden December met Kerstreces, zelfs trainingen werden overgeslagen om de balans inspanning-rust-rust-inspanning op een goede manier om te zetten in dit oudere knarren team. Om aldus weer de gewenste fris- en fruitigheid te hebben voor de 1e pot in 2017.

Nagenoeg compleet – alleen P. v.d. M. te M. kan nog niet aanhaken – reisden we af in naar Bleiswijk in een soort van Nederland winterwonderland achtige besneeuwde route. Alhoewel, er was eigenlijk wel weinig van over. Een beetje miezerig vervelend glad weer. De eindhalte lag naast een welbekend wellness centrum en menige gedachte ging natuurlijk uit naar een betere manier om je op de zaterdag te vermaken. Aldus.

Met T.S. te M. , J.v.B. te M. en uw scribent op de bank genoeg ammunitie paraat. Bij het praatje vooraf werd de strategie uiteengerold en de welbekende puntjes op de i gezet. Via slow-slow-quick (is wat anders dan quick-quick-slow) zouden we de opponent irriteren en aldus een gehoopte stunt in de week zetten. En vooral het veld ingaan met de gedachte dat we punten zouden halen. De leidsman was de ons welbekend J.G. te B.

De uitgewerkte strategie werkte behoorlijk goed (althans dat willen wij altijd graag denken)  en Weidevogels speelde onsamenhangend en zeker niet scherp. Het scoreverloop verliep niet heel echt in ons nadeel, via een 0-1 voorsprong werd een 6-4 ruststand bereikt. Waarbij opgemerkt mag worden dat ook Odo niet heel bijzonder scherp omging met de geboden kansen, waarvan enkele toch zeker op 110% moesten worden ingeschat. Aldus was de teneur in de rust met de onvermijdelijk frisse PBPVV’s best wel vrolijk met genoeg kansen in het vooruitzicht om de uitgerolde strategie te doen slagen. De eerste de beste kans c.q. doelpunt viel voor Weidevogels, en langzaam maar helaas zeker trokken de opponenten het initiatief naar zich toe door wat scherpere momentopnames. Bij 10-6 nog een soort van stuiptrekking (het rechten van de ruggengraat) van de oude knarren naar 10-8 (het had er zo maar ingezeten) liep Weidevogels definitief uit naar 15-8 en al spartelend en kansen missend deed Odo nog een ietsiepietsie terug met een eindstand van 17-11. Zoals het ons betaamt trots van het veld lopend ‘want we hadden ze toch maar bij de taas met ons spel’ en ietwat teleurgesteld dat het eindresultaat niet naar wens was. Heerlijke pot om mee te beginnen! Van de week weer lekker trainen en het ritme opdoen, inclusief @random…

Rob van der Hak