Van het bestuur: Dat was lang geleden…

Een stukje namens het bestuur schrijven voor onze Praatpaal. Dat zou mij makkelijk moeten afgaan, want ik heb het 13 jaar lang als voorzitter van ODO mogen doen. Maar is een stukje schrijven als fietsen, je verleert het nooit meer, of is het als Duitse woordjes op school, je haalde een 10 maar zou er nu niet 1 meer weten. Het voelt een beetje als het laatste en ik hoop op het eerste. Aan de slag!

Het was toch een beetje het weekend van oude herinneringen ophalen voor mij, ik bezocht gisteren de Korfbal League wedstrijd van Top Sassenheim tegen Deetos uit Dordrecht. Al had ik wellicht beter ODO 1 kunnen gaan aanmoedigen in naar verluid een slechte dag voor ons vlaggenschip tegen laagvlieger Weidevogels, zonde, maar nieuwe ronde geeft nieuwe kansen. Maar dat terzijde. Waarom oude herinneringen ophalen? Top Sassenheim is jarenlang ( in de jaren 90, wellicht beetje eind jaren 80) een tegenstander van ODO 1 geweest en ik kan mezelf nog levendig een wedstrijd voor de geest halen waar ODO 1 de hoempaband van Top helemaal stil kreeg door een overwinning met meer dan 10 doelpunten verschil. En ondanks dat ODO nog steeds die bijzondere en fantastische vereniging is heb ik wel veel respect voor wat er in Sassenheim is neergezet. Keer op keer landskampioen, een van de grootste verenigingen van Nederland, professioneel gerund. Mooie en leuke ambiance trouwens ook gisteren in de Sassenheimse hal. Ik denk illustratief voor de enorme  groei van het topkorfbal in de afgelopen 20 jaar. En qua spel. Ook dat is enorm veranderd en ik denk een stuk aantrekkelijker, ik ben zelf niet zo van vroeger was alles beter, veel sneller spel, meer goals, beter getrainde atleten in het veld.

Toch is de mooie ontwikkeling bij de top van korfballend Nederland niet zonder zorgen. Zeker niet voor verenigingen als ODO die met het hoogste team op afstand van de echte top spelen. Niets mis mee, maar korfbal is relatief groot in Nederland maar toch een stuk kleiner als, pak hem beet, voetbal en hockey. Korfbal in Nederland is niet alleen afhankelijk van de top, maar ook van een brede basis aan verenigingen met goed renderende jeugdafdelingen. En een van de voorwaarden voor een goed lopende club is een gezonde seniorenafdeling. Dat staat niet gelijk aan op het hoogste niveau spelen, maar een selectie waar jeugdspelers tegen opkijken, waarin goede trainers en trainsters voor de jeugd spelen, waar het dorp/stad/wijk en de gehele vereniging graag naar komt kijken is wel belangrijk aspect. Dat is echt wat anders dan perse op het allerhoogste niveau moeten spelen en gelukkig is ODO, ondanks dat we iets lager spelen dan tien jaar geleden, nog steeds in staat om deze dynamiek te creëren. Maar het wordt wel lastiger en daarin is ODO niet alleen. Als je breed in het korfbal kijkt zijn er gestaag verenigingen verdwenen en/of gefuseerd meestal met maar kort een positief effectvols de fusieclubs. Hiervoor zijn er vele redenen aanwijsbaar: aanbod van nieuwe leden, financiën, voldoende vrijwilligers, veranderde maatschappij. Maar ook een reden is dat het voor kleinere clubs steeds lastiger wordt de betere spelers vast te houden. En dat is zeker geen verwijt aan de spelers en speelsters die het betreft, het is logisch dat iedereen zijn eigen dromen wil najagen, maar het gevaar is wel dat je als vereniging in een vicieuze cirkel terecht komt. En daarvan zijn de voorbeelden legio. Gelukkig is het bij ODO nog niet het geval maar er is wel zorg. Heel positief vind ik de enorme positieve vibe binnen de jeugdafdeling, maar de doorloopsnelheid van spelers in de selectie is de afgelopen jaren wel groot.

En dan zijn we terug bij mijn zorg. Als de top zo aantrekkelijk is dat het een bedreiging voor de brede basis vormt dan zaag je als sport wellicht je eigen stoelpoten door. Een directe oplossing heb ik niet, anders had iemand anders het wel verzonnen. Een groot verwijt aan topclubs of spelers is het al helemaal niet, integendeel. Maar een zondag-mijmering en aandachtspunt voor het ODO bestuur is het wel.

Terug naar het hier en nu. Op afgelopen bestuursvergadering hebben we stilgestaan bij de praktische zaken rond de contributies. Afgelopen week hebben we dit op de site al gepubliceerd. In essentie spelen er 2 zaken:

1. Jarenlang is de peildatum voor contributies gelijk aan de peildatum van het KNKV voor indeling in teams 1 oktober van het seizoen geweest. Bij ODO hebben we de peildatum ook voor het seizoen 2018-2019 op 1 oktober 2018 gehouden. Per abuis hebben we 1 januari 2018 gepubliceerd op de ledenvergadering en hebben we verzuimd eea correct op de site te verwerken. Dat is nu gebeurd. Voor het volgende seizoen zal er een voorstel komen de peildatum weer gelijk te trekken met de indelingsleeftijd van het KNKV. Voor seizoen 2019-2020 zal dit dan 1 januari 2020 zijn. Voor de zekerheid. De peildatum is die datum die we gebruiken om je leeftijd in jaren te bepalen. Als voorbeeld: ben je op 8 december 2007 geboren dan is je leeftijd voor de contributies dit seizoen 10 jaar en voor de bond 11 jaar. Ben je op 21 mei 2010 geboren dan ben je zowel voor de contributies als voor de bond 9 jaar.
2. ODO kent een regeling waarbij gezinnen vanaf het 3^de lid 21 euro korting krijgen. Uitzondering is als een van de leden een kangoeroe of bijzonder lid is. Helaas kunnen we dit administratief lastig automatisch verwerken en vragen mensen die de korting niet gehad hebben en er aanspraak op willen maken even een mailtje naar de penningmeester te sturen

Tenslotte over contributies. We beiden ons excuus aan voor de onduidelijkheid. Mochten er nog vragen zijn contact dan even Lucien via het email adres van de penningmeester.

Belangrijk evenement dat op stapel staat is de potgrondactie. Door een ander schema van wedstrijden in dit seizoen zijn we genoodzaakt de actie te houden op een dag dat er volop competitie wedstrijden zijn. Niet fijn, maar het is niet anders. We doen daarom nog meer dan in andere jaren een beroep op vrijdag 22 en vooral zaterdag 23 maart op vrijwilligers om paar uurtjes te helpen de potgrond in Maasland rond te brengen. Pittige maar leuke en gezellige klus waarbij de innerlijke mens niet vergeten wordt. Qua profiel, hoewel geen bonuspunten qua diversiteit, mikken we vooral op volwassen mannen, want de potgrondzakken zijn best zwaar, ondanks de hulp van vrachtwagens, heftrucks en karren. We zoeken ruim 30 helpers!

Tot zover mijn comeback. Ik moet bekennen, hoe langer ik bezig was hoe meer het op fietsen ging lijken. Een goede week en voor de mensen die in de voorjaarsvakantie er op uit gaan, veel plezier.

Erik Passchier, secretaris.